Ik ben inmiddels al drie jaar ziek en nog steeds is er geen diagnose gevonden terwijl ik steeds zieker word. Mijn eigen kinderarts kan helaas niks meer voor mij doen. Het blijft raar dat mijn lijf mij van de ene op de andere dag ziek heeft gemaakt. Ik wil zo graag beter worden of in ieder geval een verklaring voor mijn ziekte maar hoe gaan we die vinden?
Eerder deze week schreef ik een artikel over: Ziek zijn zonder diagnose. Word ik nog wel beter?
Drie jaar
Het is november en in november ben ik ziek geworden. Dit betekend dat ik inmiddels al drie jaar ziek ben. Al drie jaar! Ze zeggen toch dat drie maal scheepsrechtrecht is? Geld dat ook in jaren? Want dat betekend dat ik dit jaar beter ga worden! Laten we het in ieder geval hopen.
Zoals je waarschijnlijk begrijpt ben ik behoorlijk klaar met ziek zijn. Ik wil liever vandaag dan morgen beter zijn! Ik wil zo graag zijn zoals iedereen. Mijn streven is dan ook om voor de diploma uitreiking beter te zijn of in ieder geval verbetering te merken. Ook al weet ik dat gezondheid zich niet laat sturen, probeer ik voor mijzelf een stip aan de horizon te zetten. Ik probeer hoopvol te zijn en vooruit te blijven kijken.
Sinds een week ga ik weer naar school. Qua gezondheid is er niks veranderd maar ik wil mij ondanks deze stomme situatie toch blijven focussen op school. Daarnaast vind ik het ook heel erg gezellig op school en is het leuk om iedereen weer opnieuw te zien.
Tunnelvisie
Ik loop al ongeveer twee jaar bij mijn eigen ziekenhuis. Hier heb ik meerde specialisten gezien en ik ben altijd heel erg tevreden geweest. Eerder schreef ik al dat de mogelijkheden een beetje op beginnen te raken. De artsen van mijn eigen ziekenhuis staan nu met lege handen. Ze kunnen eigenlijk niks meer voor mij doen.
Na twee jaar bij dezelfde kinderarts te zijn had ik zelf ook al een beetje het gevoel dat we vast zaten. Zij had inmiddels alles uit de kast getrokken wat ze kon doen. Ze had alles onderzocht wat volgens haar belangrijk is maar daar is niks uit gekomen, dan raken de mogelijkheden op. Ondertussen begon ik mij steeds zieker te voelen en het ging allemaal steeds sneller achteruit. Als je elkaar zo lang kent ontstaat er (onbedoeld) een beetje een tunnelvisie.
Dit heeft ons uiteindelijk doen besluiten om een doorverwijzing naar een universitair ziekenhuis aan te vragen. Zij kijken misschien met een andere blik of misschien willen zij wel nieuwe dingen onderzoeken. Want het is en blijft gek dat ik ziek ben, steeds zieker word en dat er nooit een diagnose is gevonden.
Hoopvol
Vanochtend hadden we een afspraak bij de kinderarts. Ik was echt heel erg zenuwachtig, omdat ik vandaag zou gaan vragen om een doorverwijzing. Ik wist natuurlijk niet hoe de kinderarts hierop zou reageren. Zou ze boos of geïrriteerd worden? Misschien vond ze het wel heel erg onzinnig dat ik een doorverwijzing wou.
Hartstikke zenuwachtig zat ik (samen met mijn moeder) op het spreekuur van de kinderarts. Daar heb ik verteld dat ik graag een doorverwijzing wou naar een universitair ziekenhuis, omdat het echt niet goed met mij ging. Gelukkig kon de kinderarts zich hier helemaal in vinden.
Ik heb gewoon een doorverwijzing naar een universitair ziekenhuis! Ik ben zo blij ik kan het niet eens omschrijven. Hierdoor heb ik weer een beetje hoop gekregen om weer beter te worden. Ik weet wel dat ik morgen niet opeens beter ga worden maar ik vind het toch fijn dat we naar een ander ziekenhuis gaan die opnieuw naar al mijn klachten gaat kijken. Misschien is drie maal dan toch scheepsrecht? Ik heb in ieder geval weer een beetje hoop gekregen dat het goed gaat komen!
Liefs,
Yousra Yasmine
Wil je op de hoogte blijven van alles wat er gebeurd? Dan kun je mij ook volgen op Instagram Daar deel ik regelmatig updates over wat ik doe, waar ik ben en natuurlijk deel ik leuke leuke foto’s!
Openhartig geschreven. Een universitair/academisch ziekenhuis is altijd beter dan een reguliere. Ik hoop dat voor jou de diagnose snel gesteld wordt.
Ik ben blij dat je die doorverwijs te pakken hebt! Nu kunnen ze er écht mee aan de slag en zullen ze je niet loslaten vooraleer ze je een diagnose kunnen geven! Ik hoop dat dit het begin mag zijn van een genezing, in welk opzicht dan ook! Succes!
Heel goed dat je dit doet en hadden ze je eigenlijk niet meteen door moeten sturen in plaats van drie jaar geen diagnose vinden? Ik hoop dat je nu antwoorden kan vinden.
Misschien eens kijken naar alternatieve geneeswijzen? Mijn vrouw is voetreflextherapeute, dat is echt een aanrader.
Wat fijn dat je naar een universitair ziekenhuis kunt. Daar weten en kunnen ze ook meer lijkt mij. Dit biedt nieuwe hoop en perspectief denk ik.
Hopelijk wordt er snel een diagnose gevonden
Ik hoop voor jou dat ze in het andere ziekenhuis eindelijk eens iets gaan vinden!
oef, dat moet heftig zijn! ik hoop dat ze snel iets vinden en dat je daardoor beter kan worden 🙂
Ook hoop ik dat je een goede diplomauitreiking hebt ^^
Knap dat je zo hoopvol blijft. Ik hoop oprecht voor je dat in dit geval inderdaad drie keer scheepsrecht is!
wat fijn dat je naar een volgend ziekenhuis kan ! Wanneer gaat het gebueren, ik hoop dat je niet meer al te lang hoeft te wachten
hopelijk hebben ze daar de kennis om je verder te kunnen helpen. ik duim voor je mee
Vind het heel erg dapper van jou! Mooi dat je doorverwezen wordt, hoop dat hun wat voor jou kunnen betekenen.
Wat een doorzetter ben jij zeg! Ook knap dat je je kwetsbaar op durft te stellen en hierover blogt. Veel sterkte!
Vervelend dat je nog geen antwoord heb hopelijk vinden ze daar wel iets
Dat het zolang geduurd heeft voordat je doorgestuurd werd. Eigenlijk best slecht! Ik hoop dat je nu goed en sneller geholpen wordt!
GOED GEDAAN! En je hebt alle recht om een doorverwijzing te vragen he, een dokter neemt dat niet persoonlijk ofzo, jij moet gewoon doen wat jou de beste kansen geeft!
fijn om te lezen dat je weer nieuwe hoop hebt. ik hoop dat ze in dit ziekenhuis wat voor je kunnen betekenen
3 jaar is al een lange tijd… zo vervelend dat er nog geen diagnose is.. sterkte mop
Ik hoop het zo voor je Yoursa!!
Erg fijn dat ze je zonder morren een doorverwijzing heeft gegeven. Ik ga voor je duimen dat ze daar iets zullen vinden waar je mee verder kunt. Waar gericht iets aan gedaan kan worden!!
Dat is lang! Heel vervelend. Hopelijk vind ze snel wat het is.
Wat ontzettend fijn zeg dat je eindelijk een doorverwijzing hebt gekregen. Hopelijk kunnen ze in het universitaire ziekenhuis meer voor je betekenen.
Fijn dat je een doorverwijzing hebt gekregen! Is fibromyalgie al eens ter sprake gekomen? (veel pijn, ziek, etc. maar niet aan te tonen in bloed of met andere onderzoeken).
ik ben benieuwd wat er in het academisch ziekenhuis gaat gebeuren!
De uitdrukking: ‘Wij kunnen niets meer voor je doen,’ vind ik best akelig. Het klinkt een beetje uitzichtsloos. Het lijkt me niet fijn om dat te moeten horen, tenzij ze er achteraan zeggen:’Maar we kunnen je wel doorverwijzen naar mensen die wel wat kunnen doen.’
en wanneer gaat dat allemaal gebeuren ? ik hoop heel snel
Heftig hoor, dat je al zolang wacht op een diagnose. Goed dat je voor jezelf bent opgekomen!! Hopelijk weet je snel meer.
Ik hoop heel erg voor je dat de doorverwijzing je gaat helpen!
Het is goed van de arts om jou door te verwijzen. Met meerdere weet je altijd meer!
Hopelijk gaat jouw doorverwijzing nu meer informatie geven, altijd fijn om toch even door een ander te laten kijken
Wie weet kan je nog wat doen met voeding? Je zou eens naar mn zus haar bedrijf kunnen gaan. Bioresonantie praktijk Jeri Saya in Putten echt een aanrader!
Eindelijk. Inderdaad toch wel typisch dat je pas na 3 jaar wordt doorverwezen. Ik hoop dat je nu wat meer duidelijkheid zal krijgen over de oorzaak en de oplossing. Als die er is. Blijf positief en dan komt het hopelijk allemaal vanzelf. Sterkte.
Geen diagnose is niet te doen, niet te accepteren. Heel fijn dat je nu verder kunt, ik hoop dat je in het universitair centrum antwoorden krijgt!
Erg fijn dat je verder kunt zoeken naar een oorzaak , hebben ze ook naar de mentale gezondheid gekeken? Want ik weet dat je door een burnout bijvoorbeeld ook erg ziek kan worden, omdat je lijf op allerlei manieren laat merken dat je niet meer kan en als je die signalen niet herkent kunnen de lichamelijke klachten toenemen. Want dan kan het ook voorkomen dat er verder geen diagnose te vinden is.
Succes ermee, het is heel goed als er met een frisse blik naar gekeken wordt. Ik ga wanneer het enigszins mogelijk is naar het buitenland met hardnekkige medische klachten. Misschien ook een idee voor jou? Hoeft niet ver te zijn, Belgie of Frankrijk. Andere insteek, frisse blik.