Een jaar na mijn eerste afspraak in het UMC

21 januari 2019. De dag die groot omcirkeld in mijn agenda stond. De dag waar ik al maanden op aan het wachten was en stiekem ook al mijn hoop op had gevestigd. Mijn eerste afspraak in het UMC. Inmiddels zijn we een heel jaar, vele afspraken en een operatie verder. Hoe is het al die tijd gegaan en hoe gaat het nu?

De eerste periode in het UMC

Het is nu een jaar geleden dat ik mijn eerste afspraak had in het UMC. 21 januari 2019 was de dag waar ik al maanden naar uit keek. Ik wilde dat er iemand nog een laatste keer naar al mijn klachten zou gaan kijken. Zie het als mijn laatste kans om beter te worden. Na lang zoeken vond ik een arts die mij wel geschikt leek dus werd ik doorverwezen naar het UMC. In de daarop volgende maanden dacht ik veel na over wat ik hoopte te vinden in het UMC. Ik had inmiddels al mijn hoop gevestigd op mijn nieuwe behandelaars en ik hoopte met heel mijn hart dat zij mij beter konden maken.

Op 21 januari 2019 was het zover. Mijn eerste afspraak. Hier trof ik een arts die mijn klachten vanaf het eerste moment serieus nam. Vele onderzoeken en verschillende medicijnen volgden. Toen alle onderzoeken achter de rug waren was het tijd voor de kijkoperatie. Deze vond eind oktober plaats en heeft ervoor gezorgd dat sommige puzzel stukjes op hun plek vielen. Het waren de losse eindjes waar we al die tijd naar opzoek waren geweest. Het waren nieuwe aanknopingspunten waar we weer mee verder konden. Ook kreeg ik nieuwe medicijnen die ik op dit moment aan het uitproberen ben. (Ik hoop met heel mijn hart dat deze medicijnen wel gaan werken!)

Dankbaarheid

Inmiddels zijn we een jaar verder. Ik zou liegen als ik zou vertellen dat het jaar voorbij is gevlogen. Het was een loodzwaar jaar dat voor mijn gevoel voorbij gekropen is. Maar uiteindelijk is het het allemaal waard geweest. Al is dat wetenschap waar je achteraf pas achter komt. Door deze arts en zijn team zijn we er stukje bij beetje achter de oorzaak van mijn klachten gekomen. Het is en blijft een hele lange zoektocht naar de oorzaak en de oplossing van mijn klachten. Die zoektocht is ook nog lang niet voorbij maar gelukkig staan we er niet meer alleen voor. Er zijn veel mensen in het UMC die mee willen denken en die mee zoeken naar de oorzaak en de oplossing.

Lange tijd heb ik getwijfeld of ik de stap naar het UMC wel moet maken, omdat je dan weer van voren af aan begint. Je gaat weer opnieuw door de medische molen en je moet weer opnieuw kennis maken en een vertrouwensband opbouwen met je behandelaren. Toch ben ik uiteindelijk hartstikke blij dat ik de stap heb gezet om naar een nieuwe behandelaar in het UMC te gaan. Ik ben deze arts en zijn team ontzettend dankbaar, omdat ze mij (en mijn klachten) serieus hebben genomen. Hij is ontzettend hoopvol maar geeft geen valse hoop, hij is honderd procent eerlijk tegen mij, hij gelooft mij op mijn woord en hij neemt alles wat ik zeg serieus. In al die jaren dat ik ziek was heb ik altijd hoop gehouden dat ik iemand zou vinden die mijn klachten serieus zou nemen en met mij zou willen zoeken naar de oorzaak en de oplossing van mijn klachten. Ik denk dat ik op dit moment wel kan zeggen dat we die mensen gevonden hebben!

Verdere behandeling

Na de eerste afspraak werden er verschillende onderzoeken ingezet en mocht ik starten met nieuwe medicijnen. Weer opnieuw moest ik door de medische molen en alles werd wederom van a tot z uitgezocht. Nadat alle onderzoeken waren afgerond werd ik op de wachtlijst gezet voor een kijkoperatie. In de tussentijd kreeg ik om de zoveel weken een injectie met medicijnen en slikte ik iedere dag verschillende medicijnen. Inmiddels is de kijkoperatie achter de rug en zijn we een stukje dichter bij de oorzaak van mijn klachten. Er is nog een lange weg te gaan. Over twee weken ga ik weer naar het ziekenhuis om het verdere behandelplan te bespreken.

Helaas zijn we er nog lang niet. Ik ben nog lang niet beter en dat is iets wat waarschijnlijk nog een hele tijd gaat duren. Op dit moment ben ik voor de zoveelste keer gestart met nieuwe medicijnen. Ik hoop zo dat deze medicijnen wel gaan helpen. Maar ik ben door dit alles wel realistischer geworden in de dingen. Ik ga er niet meer blindelings en enigszins hoopvol vanuit dat alle medicijnen zullen werken. ”Eerst zien en dan geloven” Natuurlijk laten we de moed niet zakken, want ik weet ook: ”na regen komt zonneschijn” Dus laat de zon maar komen!